Kosocice leżą wśród pagórkowatych wzniesień Pogórza Wielickiego, w odległości około 9 km na południowy – wschód od centrum Krakowa, stanowiąc współcześnie część Podgórza – jednej z dzielnic podwawelskiego grodu. Mają one starą metrykę, sięgającą czasów średniowiecznych, a kosocicka parafia p. w. św. Marii Magdaleny jest jedną z najstarszych w diecezji krakowskiej. Wedle tradycji nazwę swą wywodzą od nazwiska obywatela Kosa, który w 1260 r., uciekając z rodziną z Krakowa przed Tatarami, miał się ukrywać w tutejszych lasach. Ponieważ zaś najeźdźcy spalili podwawelski gród, nie miał po co wracać do zrujnowanego domostwa, dlatego osiedlił się w miejscu dzisiejszych Kosocic, dając początek nowej osadzie. Niedaleko kosocickiej fary zachowały się do dziś dwa XIX – wieczne forty, które odegrały dużą rolę w odparciu ofensywy rosyjskiej w grudniu 1914 r. Łączy je dawna droga rokadowa, wijąca się malowniczo zakosami wokół pól, z której rozpościerają się rozległe widoki na Płaskowyż Świątnicki, Beskid Średni, a także na stary Kraków i jego okolice.
Najstarszą pewną źródłową wzmiankę o Kososocicach znajdujemy w „Monumenta Poloniae Vaticana” (tom I, lata 1207 – 1344), która potwierdza istnienie tutejszej parafii, a jest ten zapis zgodny z I tomem księgi „Monumenta historiae Poloniae” Theinera, który wskazuje rok 1236 jako pewny, w którym istniała już kosocicka fara. Nie jest wykluczone, że datowanie można cofnąć do roku 1200, albowiem według „Słownika Geograficznego Królestwa Polskiego” (Warszawa, 1883r.), najstarsza data odnosząca się do parafii to rok 1200. Czytamy tam, iż parafia Kosocice, założona w 1200 r., obejmowała Barycz, Luboniowice, Strzałkowice, Rajsko, Piaski Małe, Siarczaną Górę i Zbydniowice, a liczyła 2992 rzymsko−katolików i 80 izraelitów. W roku 1238, we− dług zapisków ks. Franciszka Namysłowskiego w aktach parafii, niejaki „komes Jaszko z dobrej woli swojego syna, stałego pana klasztoru Staniątek, Zakrewia (...) podarował po śmierci tego syna Cosocice klasztorowi zawsze nazywanemu Staniątki”. Pierwszym proboszczem Kosocic znanym z imienia, był kapłan, niejaki Jacobus N., a kolejny – kapelan Stanisław przybył z Wieliczki i został w 1404 r. konstytuowany na proboszcza przez Prandotę i Jaszka – właścicieli Kosocic.
Z końcem II połowy XVI w. probostwo w Kosocicach objął ks. Rafael Wargowski, fundator dzwonu „Christus rex” (1547 r.), a także budowniczy przykościelnej zakrystii. W 1601 r. administrację przejmuje ks. Stanisław Kuzelowski, fundator mniejszego dzwonu, który – niestety – nie przechował się do dzisiaj, albowiem został zarekwirowany przez okupantów w 1916 r.
